Mijn vorige verhaal sloot ik af dat ik de volgende dag de goede boot moest nemen richting Sudan. Dat is gelukt. Na een 45 min varen kwamen we aan ergens midden in de woestijn, vanaf de aanlegplaats liep maar een weg het land in dus dat was makelijk. Ik kon meerijden naar de grens met Tarik, een Egyptnaar die ook naar Sudan moest. De formaliteiten hier namen nog al tijd in beslag; de auto werd binnenste buiten gekeerd en dat twee keer (Egyptisch- en Sudanese kant). Met waren nog 6 Italianen die op hun motoren van Cairo naar Kaapstad aan het toeren waren (in slechts 1,5 maand). In tegen overgestelde richting gingen twee Australiers, ook op de moter, zij hadden er al 6 mnd krisras toeren doorAfrika op zitten. Dat was ze ook aan te zien; waar de Italianen de vouwen nog in hun polo's hadden zitten, zaten de Australiers onder het vuil, hadden dikke baarden en hun motoren liepen na 30.000 km op hun einde.

Eenmaal aangekomen in het eerste plaatsje aan de grens dacht ik dat ik verkeerd was gereden en midden in een vluchtelingenkamp in Darfur was belandt; allemachtig wat was dit hier een bende. Tarik had aangeboden dat ik bij hen de nacht door kon brengen. Hij was met nog meer anderen op weg om een of ander heilig festival bij te wonen, Tarik bhoorde tot de Sufi's , een stroming binnen de Islam. Overal op de wereld hebben zij hostels waar volgelingen kunnen overnachten. In het hostel waren ongeveer een man of 30 aanwezig, allen hadden ze tulbanden en lange gewaden aan. Ze waren eg vriendelijk en erg gastvrij maar ze hebben me niet kunnen overhalen ;)

Vervolgens ben ik in twee dagen doorgereden naar de hoofdstad, Khartoum. Het landschap onderweg bestond uit nies anders dan zand, zand en nog eens zand. Toen we eindelijk de hoofdstad binnen reden werd het daar al niet veel beter; nog steeds overal zand en huizen opgetrokken uit klei. Shit, dacht ik, wat kom ik hier doen eigenlijk. Maar gelukkig werd het richting het centrum beter en verandere de verhouding asfalt en gaten in de weg in het voordeel van het asfalt en zag ik zelfs enkele moderne gebouwen. In Khartoum vrij weinig gedaan; mn visum geregeld voor Ethiopie (was zo geregeld) en een bezoekje gebracht aan de grootste kamelenmarkt van het land. Even buiten de stad op een grote zandvlakte werden zover je kon zien koeien, geiten en ezels en kamelen verhandeld heel bijzonder om te zien.

Slapen deed ik er in een goed (en schoon hotel) en eten meestal in een van de stalletjes langs de kant van de weg. Wanneer het ergens druk was zou het wel goed zijn anders was het er niet druk (maar das logisch). Dit pakt nog steeds goed uit want de stoelganremmende middelen zitten nog steeds in de verpakking ;) Eten doen ze hier met de handen, wel met rechts want de linker hand gebruik je op het toilet en van wc papier hebben ze hier nog nooit gehoord.

Het werd me duidelijk dat Sudan me niet heel veel te bieden had dus inmiddels ben ik aangekomen inEthiopie. Een verademing: tis hier groener, de mensen zwarter, iets minder warm, je ziet weer vrouwen op straat (en zonder hoofddoek of boerka) en er wordt weer bier geschonken :)

Morgen ga ik voor een paar dagen de bergen in, ik ben benieuwd..

(foto's volgen op facebook)