Afgelopen week
Door: Tjitte
Blijf op de hoogte en volg Tjitte
27 Januari 2012 | Tanzania, Mwanza
Allereerst bedankt voor alle leuke reacties op mijn vorige stuk en mijn excuses dat het zo lang heeft moeten duren voordat dit stuk erop kwam.
Na mijn vorige stuk te hebben geplaatst ben ik vertokken richting Mount Mulanj, met 3002 m de hoogste berg van Malawi. Ik dacht; doen we even. Het eerste stuk ging redelijk makelijk, we liepen door dorpjes, theeplantages en bos. Daarna ging een glibberig pad bijna stijl omhoog. Een paar keer schoot er door mijn hoofd dat wanneer ik hier iets zou breken ik wel n probleempje had. Gewoon doorgaan, blik op oneindig en verstand op nul. Na 6 uur klimmen en glibberen kwamen we op 2000m aan bij een hut. De hut was in 1890 gebouwd door een stel Schotse missiionarissen en sindsdien was er weinig veranderd; de plee was een gat in de grond, douchen met water uit een riviertje, koken op een vuurtje en vervolgens dineren bij kaarslicht. Naar de top gaan bleek niet mogelijk omdat de paden door de vele regen niet begaanbaar waren. Ik was er niet heel erg rouwig om. Na overnacht te hebben in de hut begonnen we de volgende dag vroeg aan de afdaling. Na veel glijden en glibberen kwamen we uiteindelijk toch zonder botbreuken beneden.
Ik moest nodig herstellen van mijn spierpijn en er was geen betere plek omdat te doen in Cape McClear aan Lake Malawi. Goed eten, lekker weer en leuke mensen. Een van die mensen was een blanke Malawiaan met Duitse voorouders. In het dagelijks leven was hij krokodillenvanger (ieder zn vak) en hij zat vol mooie verhalen.
Op dit moment breng ik het grootste deel van de tijd door op de weg, gebruikmakend van welk vervoer er op dat moment danook maar voorhanden is. Ik zou er een boek over kunnen schrijven maar ik zal me beperken tot enkele situaties. Om boodschappen te doen hoef je het (mini)busje niet uit. Langs de kant van de weg lijkt het alsof het er ieder dag Koninginnedagmarkt is. Van alles wordt er verkocht, groente, fruit, vlees, kleding, drinken etc. Zodra het busje stopt wordt alles door de ramen en deuren van het busje gedouwd en te koop aangeboden. Vlees kun je bv in iedere gewenste vorm kopen; levend, vers geslacht of al bereid (zie foto's).
Ook gaat er geen dag voorbij of er gaat wel iets kapot aan het vervoermiddel. Zo zat ik zaterdag met nog ongeveer 12 man in de laadbak van een pickup, schuilend voor de regen onder een plastic zeiltje (jammergenoeg geen foto's van). Na een tijdje kwam de pickup rokend en pruttelend tot stilstand. Het bleek dat ze de diesel hadden aangelengd met een ander goedje omdat er een groot tekort is aan brandstof. Blijkbaar waren ze de mist in gegaan met de verhouding want de motor deed het niet langer. Ook kregen we met een grotere bus een klapband. Geen nood, het was het voorwiel dus vervingen ze dat wiel voor een achteriel want daar zaten er toch 4.
De kranten in Malawi stonden vol met nieuws over het brandstof tekort, het ontbreken van US dollars in het land en het verwachtte mislukken van de maisoogst (en dus een voedsel probleem) dit jaar. Toen ik in Cape MC Clear toevallig via de wereldomroep het NOS journaal zat te kijken was daar een van de hoofdpunten dat enkele nederlandse gemeenten een hondenpoep beleid gingen voeren; kan het contrast groter?
De meeste Europeanen (of mensen met Europese voorouders)die hier wonen en die ik hier tref zijn bijzondere figuren. Zo trof ik in Blantyre een man die van kw 50,- letterlijk in een handomdraai kw 100,- kon maken (resp E 0,25 en E 0,50). Jammergenoeg haddden de grootste biljetten maar een waarde van E 2,50. Het laatste hostel voor de grens met Tanzania werd gerund door een Zwitser. Op de vraag of je het water uit de kraan kon drinken antwoorde hij dat hij dat alleen deed wanneer het echt niet anders kon. Normaal dronk hij liever wiskey.
Op dit moment ben ik in Mwanza, een stad in het noorden van Tanzania. Hier ben ik druk met het uitzoeken hoe ik in Rwanda kom en of ik daar mee kan met een tripje op zoek naar bergorilla's. Daarna hoop ik terug te komen in Tanzania om in de Ngorogoro krater en/of de Serrengetti (alleen die namen vind ik al geweldig) wat wilde beesten te zien.
Voor nu wens ik ik iedereen een goed weekend.
Na mijn vorige stuk te hebben geplaatst ben ik vertokken richting Mount Mulanj, met 3002 m de hoogste berg van Malawi. Ik dacht; doen we even. Het eerste stuk ging redelijk makelijk, we liepen door dorpjes, theeplantages en bos. Daarna ging een glibberig pad bijna stijl omhoog. Een paar keer schoot er door mijn hoofd dat wanneer ik hier iets zou breken ik wel n probleempje had. Gewoon doorgaan, blik op oneindig en verstand op nul. Na 6 uur klimmen en glibberen kwamen we op 2000m aan bij een hut. De hut was in 1890 gebouwd door een stel Schotse missiionarissen en sindsdien was er weinig veranderd; de plee was een gat in de grond, douchen met water uit een riviertje, koken op een vuurtje en vervolgens dineren bij kaarslicht. Naar de top gaan bleek niet mogelijk omdat de paden door de vele regen niet begaanbaar waren. Ik was er niet heel erg rouwig om. Na overnacht te hebben in de hut begonnen we de volgende dag vroeg aan de afdaling. Na veel glijden en glibberen kwamen we uiteindelijk toch zonder botbreuken beneden.
Ik moest nodig herstellen van mijn spierpijn en er was geen betere plek omdat te doen in Cape McClear aan Lake Malawi. Goed eten, lekker weer en leuke mensen. Een van die mensen was een blanke Malawiaan met Duitse voorouders. In het dagelijks leven was hij krokodillenvanger (ieder zn vak) en hij zat vol mooie verhalen.
Op dit moment breng ik het grootste deel van de tijd door op de weg, gebruikmakend van welk vervoer er op dat moment danook maar voorhanden is. Ik zou er een boek over kunnen schrijven maar ik zal me beperken tot enkele situaties. Om boodschappen te doen hoef je het (mini)busje niet uit. Langs de kant van de weg lijkt het alsof het er ieder dag Koninginnedagmarkt is. Van alles wordt er verkocht, groente, fruit, vlees, kleding, drinken etc. Zodra het busje stopt wordt alles door de ramen en deuren van het busje gedouwd en te koop aangeboden. Vlees kun je bv in iedere gewenste vorm kopen; levend, vers geslacht of al bereid (zie foto's).
Ook gaat er geen dag voorbij of er gaat wel iets kapot aan het vervoermiddel. Zo zat ik zaterdag met nog ongeveer 12 man in de laadbak van een pickup, schuilend voor de regen onder een plastic zeiltje (jammergenoeg geen foto's van). Na een tijdje kwam de pickup rokend en pruttelend tot stilstand. Het bleek dat ze de diesel hadden aangelengd met een ander goedje omdat er een groot tekort is aan brandstof. Blijkbaar waren ze de mist in gegaan met de verhouding want de motor deed het niet langer. Ook kregen we met een grotere bus een klapband. Geen nood, het was het voorwiel dus vervingen ze dat wiel voor een achteriel want daar zaten er toch 4.
De kranten in Malawi stonden vol met nieuws over het brandstof tekort, het ontbreken van US dollars in het land en het verwachtte mislukken van de maisoogst (en dus een voedsel probleem) dit jaar. Toen ik in Cape MC Clear toevallig via de wereldomroep het NOS journaal zat te kijken was daar een van de hoofdpunten dat enkele nederlandse gemeenten een hondenpoep beleid gingen voeren; kan het contrast groter?
De meeste Europeanen (of mensen met Europese voorouders)die hier wonen en die ik hier tref zijn bijzondere figuren. Zo trof ik in Blantyre een man die van kw 50,- letterlijk in een handomdraai kw 100,- kon maken (resp E 0,25 en E 0,50). Jammergenoeg haddden de grootste biljetten maar een waarde van E 2,50. Het laatste hostel voor de grens met Tanzania werd gerund door een Zwitser. Op de vraag of je het water uit de kraan kon drinken antwoorde hij dat hij dat alleen deed wanneer het echt niet anders kon. Normaal dronk hij liever wiskey.
Op dit moment ben ik in Mwanza, een stad in het noorden van Tanzania. Hier ben ik druk met het uitzoeken hoe ik in Rwanda kom en of ik daar mee kan met een tripje op zoek naar bergorilla's. Daarna hoop ik terug te komen in Tanzania om in de Ngorogoro krater en/of de Serrengetti (alleen die namen vind ik al geweldig) wat wilde beesten te zien.
Voor nu wens ik ik iedereen een goed weekend.
-
27 Januari 2012 - 11:05
Joost:
Tjitte,
je net al even digitaal gesproken, maar een super verhaal weer! En hoe zo geen boek over schrijven, moet je gewoon doen!!
Wel een cool concept dat McDrive gebeuren...zou een grote Hamburgerketen nog een voorbeeld aan kunnen nemen!
Ben benieuwd naar je volgende verhalen!
Groeten Joost -
27 Januari 2012 - 11:12
Eva:
Tjitte wat gaaf weer allemaal!!! Ben benieuwd naar je foto's bij dit verhaal.
Geniet ervan!
groeten Eva -
27 Januari 2012 - 11:24
Koen:
Tjittn!
Fantastisch verhaal weer! Ondertussen al een beetje aan de hitte gewend? Geniet ervan!
Groeten,
Koen -
27 Januari 2012 - 15:55
Afke.:
Hoi Tjitte.
Wat weer een mooi verhaal.
Ook mooie foto,s.
Geniet er van.
Jij ook een heel fijn weekend.
tot de volgende keer.
Liefs van Afke. -
27 Januari 2012 - 17:05
Drewes:
Mooi om weer even wat van je te horen. Dat met dat eten door de ramen en deuren van het busje zodra deze stil komt te staan herken ik helemaal van Ghana. Gewoon spullen van kleine kinderen kopen en thuis weer lekker lullen over kinderarbeid zou ik zeggen. Wie is hier nou de snackbar ? Geweldig :D
Ben je al ziek geweest of valt dat een beetje mee daar ?
Groeten,
Drewes -
27 Januari 2012 - 18:07
Daan:
Tjitte,
Mooi verhaal weer, genot om te lezen! Leuke foto's, wat een tocht joh.
Benieuwd naar je vervolg ervaringen.
Gr. Daan -
27 Januari 2012 - 19:01
Geja:
Tjitte, het is wéér een mooi verhaal en mooie foto's!
Super gaaf wat je er allemaal doet en meemaakt.
Mocht die verse kip je de oren uitkomen, zag op de foto dat de Jumbo daar ook aanwezig is. Check eens of de 4e wachtende in de rij krijgt de boodschappen gratis, daar wel werkt....
Veel plezier nog en ben benieuwd naar de volgende belevenissen!
Groeten Geja -
27 Januari 2012 - 21:01
Christel En Hoeks:
Ha Bonzo,
Goed verhaal weer! Zijn er verder nog meer overeenkomsten tussen Groningen en Afrika? Hahaha. Geintje.... Vooral zo door gaan!
Grtz Christel en Hoeks -
28 Januari 2012 - 09:04
Jan Enne Haack:
Hallo Tjitte, lijkt me daar een mooie omgeving met mensen die het gemiddeld niet al te ruim hebben. Dat boek schrijven kun je natuurlijk nog altijd thuis weer doen. Mooie verhalen en leuke foto's. Veel plezier en geniet ervan. Groet Jan Enne -
28 Januari 2012 - 12:04
Marieke:
Hey Tjitte!! Wat een mooi evrhaal weer! Als je moet kiezen tussen de ngorogoro en Serengeti moet je zeker naar de krater gaan!! -
29 Januari 2012 - 08:51
Annemarie:
wat een avonturen weer! Heb even bijgelezen van de maand januari! Ga je ook bert nog bezoeken? Of zit dat niet in de planning?
Have fun nog!
Groetjes annemarie en mark -
29 Januari 2012 - 13:03
Helga:
Heej,
Wat een mooi verhaal! Je bent er alweer een maand... Hoelang blijf je eigenlijk?
Heel veel plezier met al je avonturen!
xx -
29 Januari 2012 - 13:48
Jan En Hillie:
Hoi,Hoi,
Wat weer een super verhaal, ja en dat maak je toch mooi allemaal mee. Hier gaat de winter beginnen dus blijf nog maar een poosje want het wordt verschrikkelijk koud zegt Piet Paulusma,
Groetjes van de Veentjes (inclusief de boys and girls) -
30 Januari 2012 - 13:37
Irina:
hoi tjitte,
zo jaloers Ngorogoro krater staat op de werelderfgoed lijst, GAAF.
Groetjes Irina -
30 Januari 2012 - 17:29
Barbera En Willem:
Alweer een goed verhaal zie uit naar het volgende. Groet uit een winters Marum. -
31 Januari 2012 - 10:18
De Middendorpjes:
We lezen met plezier je vorderingen op onze aardbol. bijzonder wat je allemaal meemaakt en inderdaad ... met reizen leer je het beste relativeren. Hier heeft Feyenoord weer eens gewonnen van Ajax en daar raken hele hordes mensen compleet van 'van de leg'. Regel in de Serengetti even een mooi boompje voor onze tuin ... liefst iets met mango's ofzo en als er nog een verdwaalde berggorilla inzit ... gewoon meenemen. Plezier! ... en we kijken uit naar je volgende verslag!
Erik
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
