Nog maar een maandje...
Door: Tjitte
Blijf op de hoogte en volg Tjitte
10 Juli 2009 | Thailand, Pai
Woensdag 1 juli landde ik om 16.15 uur lokale tijd op Suvarnabumi international airport Bangkok, Thailand. 2,5 uur daarvoor was ik vertrokken uit Kolkata, India. Toen ik in februari uit Nederland vertrok was ik van plan om het vliegtuig zoveel mogelijk te mijden. De reden hiervoor was dat ik het veel interessanter vond/vind om over land te reizen en zo alle verschillen in landschappen, culturen en klimaten tegen te komen. Tot Bangladesh is het me gelukt om overland en hoofdzakelijk per bus en per trein te reizen. Dit was verder dan ik vooraf gedacht had. Myanmar (Birma) blokkeerde nu mijn weg richting het zuid-oosten. Dit omdat Myanmar geen grensovergangen (voor buitenlanders althans) heeft aan de Indiase/Bangladeze zijde. Er omheen, door China, zou erg ingewikkeld worden. Hierdoor werd ik genoodzaakt het vliegtuig te nemen.
De landing in Bangkok was een schok en dat kwam niet omdat de piloot zijn vak niet verstond. Het contrast met Kolkata en India dat ik nog maar 2,5 uur daarvoor had verlaten was groot. (Ook een voordeel van het overland reizen: overgangen gaan geleidelijker). Bangkok was schoon, groen, modern en vriendelijk. Samen met 30 schoolkinderen uit Schotland, nee meneer de buschauffeur, ik ben niet hun leraar, werd ik per bus naar het centrum gebracht. Daar was het vervolgens niet zo moelilijk om een geschikt hotel te vinden. Bij de receptie van het hostel stond een bordje met daarop een tekst welke ik nogal discriminerend vond, de letterlijke vertaling van het bordje zei; "Het is Thaise meisjes niet toegestaan naar boven te gaan"...
Bangkok heeft alles wat je van een grote stad mag verwachten, zowel in positieve als in negatieve zin. De skyline wordt bepaald door vele wolkenkrabbers. Vanaf de 23e verdieping van een van deze reuzen heb ik even een kritische blik mogen werpen over de stad. Ik verbaas me er nog steeds over dat ik er uberhaupt binnen kwam. Ik viel op slippers en in korte broek dan ook een klein beetje uit de toon tussen alle stropdassen en mantelpakjes. Naast de vele wolkenkrabbers beschikt Bangkok over een paar fraaie parken, vele markten en enkele sloppenwijken. Voor vrouwen moet het hier een walhalla zijn; Bangkok beschikt over een paar megawinkelcentra, ook in wolkenkrabbervorm. In deze winkelcentra vind je werkelijk alles en op de bovenste verdiepingen bevinden zich bioscopen en bowlingbanen. Ik heb me laten vertellen dat wanneer je het goed wil doen je minstens een dag nodig hebt om ieder winkelcentrum te bekijken. Ik had het er binnen een uurtje wel gezien. Ook kwa vervoer of je je hier geen zorgen te maken, afgezien van de files dan. Je hebt de keuze uit de watertaxi, metro, bus, tuk-tuk of taxi. Wat je hier niet veel ziet zijn fietsen. Uiteraard was het een Nederlander die dit gat in de markt ook zag en begon met het organiseren van fietstochten door Bangkok. Voor mij was het al weer even geleden dat ik voor het laatst op een fiets had gezeten. Afgezien van de tochtjes in Nepal en de keer dat ik in India een riksjachauffeur achterliet met een riksja die half naar de Filistijnen was. Zo'n fietstocht leek me wel wat. Met een Nederlands sprekende gids en een groep die voor een groot deel uit Nederlanders bestond fietsten we door de nauwe steegjes van het Chinatown van Bangkok. Ik kon me niet aan het idee onttrekken dat het daar een en al maffia- en mensenhandelpraktijken waren. Maar daar zal ik waarschijnlijk te veel films voor hebben gekeken. De rest van de dag fietsten we langs vele tempels en gingen we per boot naar de buitenwijken van Bangkok om zo het drukke verkeer te ontlopen/fietsen.
Afgelopen zaterdag ben ik per trein naar Chiang Mai, in het noorden van het land, gegaan. Het is na Bangkok de tweede stad van het land. Toch is het, vergeleken met z'n grote broer met 9 miljoen inwoners, met 300.000 maar een gat. Na twee dagen echt Hollands weer, regen dus, ben ik dinsdag gaan mountainbiken. De groep bestond naast mij uit twee Duitsers en twee Fransen. Per jeep werden we naar een hoogte van 1600m gebracht. Daar kregen we een helm, handschoenen, kniebeschermers, elleboogbeschermers en een futuristisch ding dat je ribben, schouders en rug moest beschermen. Ik vond het een beetje overdreven maar niet veel later bleek dat ik het toch echt nodig zou hebben. Na de vraag van de instructeurs en tevens fietsenmakers hoeveel ervaring we hadden waren ze niet erg onder de indruk van mijn rondjes Bakkeveen en de Drunense duinen; geen ervaring dus luidde het oordeel van de deskundigen. Ik kreeg een iets makkelijkere route dan de Duitsers en de Fransen. Mijn persoonlijke instructeur wees mij erop dat wanneer je moest remmen je beide remmen moest gebruiken. Bij de eerste, iets te stijle, afdaling volgde ik zijn raad enthousiast op. M'n voorrem stond iets strakker afgesteld dan m'n achterrem en het gevolg laat zich raden. Ik was blij dat ze me die Robocop outfit hadden gegeven. Bij hetzelfde Thaise vrouwtje waar ik de mountainbike trip had geregeld had ik ook een rafttocht geboekt. (Scheeld weer he, kwantumkorting) Ik wilde eigenlijk gaan kajaken maar daarvoor was het water te wild en daarbij waren ze ook hier niet erg geimponeerd door mijn kano ervaring op het Leekstermeer en de Dommel. De groep die met mij in het rubberbootje de woest kolkende rivier op moest bestond uit vier Amerikanen. Allen hadden ze redelijk wat ervaring en tijdens de lunch vlogen dan ook grote namen als de Colorado River over de tafel. Op mijn vraag wat ik kon verwachten antwoordden ze: "Als je in staat bent om in je eentje door Pakistan te reizen dan is dit een eitje voor je". Na een uitgebreide veiligheidsinstructie werden we verdeeld over twee boten. Voor de veiligheid ging er in iedere boot een Thai mee (deze deed ook het meeste werk) en werden we begeleid door een Thai in een kajak. Deze kerel beheerste de kunst om ook weer boven te komen zodra hij omsloeg. Om het verdrinkingsrisico te minimaliseren werden we gedurende de hele tour gevolgd door een jeep met daarin een rescueteam. Bij iedere stroomversnelling stonden zij klaar om ons te redden mochten we uit de boot flikkeren. De rivier voerde dwars door de jungle en de stroonversnellingen, waarbij je soms meer dan twee meter naar beneden viel, waren spectaculair.
Vanmorgen heb ik eerst wat ochtendgymnastiek gehad in de plaatselijke Thaiboksschool. Ik had verwacht dat ik amper meer kon lopen na een twee uur durende sessie van deze Thaise vechtkunst maar dat viel mee. Volgens mij spaarde Mr. Pong me. Wat ook kan is dat hij gewoon een beetje benauwd voor mij was gezien het feit dat hij kwa lichaamslengte niet verder dan m'n middel kwam.
Vanmiddag ben ik per bus verder gegaan naar het plaatsje Pai, op ongeveer 50km van de grens met Myanmar. De bedoeling is dat ik hier morgen een 2-daagse jungletocht ga maken. Hierbij slapen we bij een van de berg/oerwoud volken en gaan ze ons leren hoe je moet koken in de jungle. Je weet maar nooit of het nog eens van pas komt. Ik ben benieuwd....
De landing in Bangkok was een schok en dat kwam niet omdat de piloot zijn vak niet verstond. Het contrast met Kolkata en India dat ik nog maar 2,5 uur daarvoor had verlaten was groot. (Ook een voordeel van het overland reizen: overgangen gaan geleidelijker). Bangkok was schoon, groen, modern en vriendelijk. Samen met 30 schoolkinderen uit Schotland, nee meneer de buschauffeur, ik ben niet hun leraar, werd ik per bus naar het centrum gebracht. Daar was het vervolgens niet zo moelilijk om een geschikt hotel te vinden. Bij de receptie van het hostel stond een bordje met daarop een tekst welke ik nogal discriminerend vond, de letterlijke vertaling van het bordje zei; "Het is Thaise meisjes niet toegestaan naar boven te gaan"...
Bangkok heeft alles wat je van een grote stad mag verwachten, zowel in positieve als in negatieve zin. De skyline wordt bepaald door vele wolkenkrabbers. Vanaf de 23e verdieping van een van deze reuzen heb ik even een kritische blik mogen werpen over de stad. Ik verbaas me er nog steeds over dat ik er uberhaupt binnen kwam. Ik viel op slippers en in korte broek dan ook een klein beetje uit de toon tussen alle stropdassen en mantelpakjes. Naast de vele wolkenkrabbers beschikt Bangkok over een paar fraaie parken, vele markten en enkele sloppenwijken. Voor vrouwen moet het hier een walhalla zijn; Bangkok beschikt over een paar megawinkelcentra, ook in wolkenkrabbervorm. In deze winkelcentra vind je werkelijk alles en op de bovenste verdiepingen bevinden zich bioscopen en bowlingbanen. Ik heb me laten vertellen dat wanneer je het goed wil doen je minstens een dag nodig hebt om ieder winkelcentrum te bekijken. Ik had het er binnen een uurtje wel gezien. Ook kwa vervoer of je je hier geen zorgen te maken, afgezien van de files dan. Je hebt de keuze uit de watertaxi, metro, bus, tuk-tuk of taxi. Wat je hier niet veel ziet zijn fietsen. Uiteraard was het een Nederlander die dit gat in de markt ook zag en begon met het organiseren van fietstochten door Bangkok. Voor mij was het al weer even geleden dat ik voor het laatst op een fiets had gezeten. Afgezien van de tochtjes in Nepal en de keer dat ik in India een riksjachauffeur achterliet met een riksja die half naar de Filistijnen was. Zo'n fietstocht leek me wel wat. Met een Nederlands sprekende gids en een groep die voor een groot deel uit Nederlanders bestond fietsten we door de nauwe steegjes van het Chinatown van Bangkok. Ik kon me niet aan het idee onttrekken dat het daar een en al maffia- en mensenhandelpraktijken waren. Maar daar zal ik waarschijnlijk te veel films voor hebben gekeken. De rest van de dag fietsten we langs vele tempels en gingen we per boot naar de buitenwijken van Bangkok om zo het drukke verkeer te ontlopen/fietsen.
Afgelopen zaterdag ben ik per trein naar Chiang Mai, in het noorden van het land, gegaan. Het is na Bangkok de tweede stad van het land. Toch is het, vergeleken met z'n grote broer met 9 miljoen inwoners, met 300.000 maar een gat. Na twee dagen echt Hollands weer, regen dus, ben ik dinsdag gaan mountainbiken. De groep bestond naast mij uit twee Duitsers en twee Fransen. Per jeep werden we naar een hoogte van 1600m gebracht. Daar kregen we een helm, handschoenen, kniebeschermers, elleboogbeschermers en een futuristisch ding dat je ribben, schouders en rug moest beschermen. Ik vond het een beetje overdreven maar niet veel later bleek dat ik het toch echt nodig zou hebben. Na de vraag van de instructeurs en tevens fietsenmakers hoeveel ervaring we hadden waren ze niet erg onder de indruk van mijn rondjes Bakkeveen en de Drunense duinen; geen ervaring dus luidde het oordeel van de deskundigen. Ik kreeg een iets makkelijkere route dan de Duitsers en de Fransen. Mijn persoonlijke instructeur wees mij erop dat wanneer je moest remmen je beide remmen moest gebruiken. Bij de eerste, iets te stijle, afdaling volgde ik zijn raad enthousiast op. M'n voorrem stond iets strakker afgesteld dan m'n achterrem en het gevolg laat zich raden. Ik was blij dat ze me die Robocop outfit hadden gegeven. Bij hetzelfde Thaise vrouwtje waar ik de mountainbike trip had geregeld had ik ook een rafttocht geboekt. (Scheeld weer he, kwantumkorting) Ik wilde eigenlijk gaan kajaken maar daarvoor was het water te wild en daarbij waren ze ook hier niet erg geimponeerd door mijn kano ervaring op het Leekstermeer en de Dommel. De groep die met mij in het rubberbootje de woest kolkende rivier op moest bestond uit vier Amerikanen. Allen hadden ze redelijk wat ervaring en tijdens de lunch vlogen dan ook grote namen als de Colorado River over de tafel. Op mijn vraag wat ik kon verwachten antwoordden ze: "Als je in staat bent om in je eentje door Pakistan te reizen dan is dit een eitje voor je". Na een uitgebreide veiligheidsinstructie werden we verdeeld over twee boten. Voor de veiligheid ging er in iedere boot een Thai mee (deze deed ook het meeste werk) en werden we begeleid door een Thai in een kajak. Deze kerel beheerste de kunst om ook weer boven te komen zodra hij omsloeg. Om het verdrinkingsrisico te minimaliseren werden we gedurende de hele tour gevolgd door een jeep met daarin een rescueteam. Bij iedere stroomversnelling stonden zij klaar om ons te redden mochten we uit de boot flikkeren. De rivier voerde dwars door de jungle en de stroonversnellingen, waarbij je soms meer dan twee meter naar beneden viel, waren spectaculair.
Vanmorgen heb ik eerst wat ochtendgymnastiek gehad in de plaatselijke Thaiboksschool. Ik had verwacht dat ik amper meer kon lopen na een twee uur durende sessie van deze Thaise vechtkunst maar dat viel mee. Volgens mij spaarde Mr. Pong me. Wat ook kan is dat hij gewoon een beetje benauwd voor mij was gezien het feit dat hij kwa lichaamslengte niet verder dan m'n middel kwam.
Vanmiddag ben ik per bus verder gegaan naar het plaatsje Pai, op ongeveer 50km van de grens met Myanmar. De bedoeling is dat ik hier morgen een 2-daagse jungletocht ga maken. Hierbij slapen we bij een van de berg/oerwoud volken en gaan ze ons leren hoe je moet koken in de jungle. Je weet maar nooit of het nog eens van pas komt. Ik ben benieuwd....
-
10 Juli 2009 - 14:37
Thomas:
`Tjitte!
Weer genieten van je verhalen!!
tot snel -
10 Juli 2009 - 15:45
Maris:
blij dat je nog heel bent!!!Hier worden de dagen langzamerhand afgeteld en het zal leuk zijn je in aug weer te zien.Geniet ze !!! -
11 Juli 2009 - 08:45
Stef:
geniet van je laatste maand! leuk om je verhalen te volgen! -
11 Juli 2009 - 10:13
Gerdie:
Nu je dit mee hebt gemaakt laat je mijn mountainbike voortaan vast wel staan ofniet?
Zoveel kan Bakkeveen dan idd niet meer voorstellen haha
tot snel bruder..
x -
11 Juli 2009 - 10:35
Thijs:
Tjitte,
Goed verhaal weer. Had je nog wat te drinken in je boot?
Groeten,
Thijs -
11 Juli 2009 - 18:57
De Witte:
Tjitte,
Mooi verhaal en wat een super avontuur. Ben benieuwd om over een paar weken de verhalen uit persoonlijke hand/mond te mogen horen! Hou je goed in de jungle!
Mzzls -
12 Juli 2009 - 14:06
Michiel:
Hé Zuur,
weer een super mooi verhaal om te lezen, echt tof! Leuk om te lezen wat je allemaal doet. Nog wel even naar Lang prabang gaan echt een aanrader. Lekker relaxed stad.
Gr Michiel -
15 Juli 2009 - 08:04
Willem:
Hee Pik!
Mooi verhaal om te lezen. Geniet nog even van de laatste tijd en kalm aan!
Spreek/zie je gauw weer in Den Bosch of Grunn!
Groet'n Willem -
18 Juli 2009 - 14:16
Hoeks:
Ha Tjitte,
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat je daar drukker bent, dan je ooit op de HAS bent geweest.
Veel plezier nog.
Oudoeweej Hoeks
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
