Skieen in de Himalaya
Door: Tjitte
Blijf op de hoogte en volg Tjitte
12 Mei 2009 | India, Manāli
Op dit moment zit ik nog steeds in Manali, Himachal Pradesh, India. Ik heb besloten om hier een 'kleine vakantie' van mijn 'grote vakantie' te gaan houden. Even een paar dagen geen vragen als; waar ga ik eten, waar ga ik slapen en hoe ga ik er komen. In plaats daarvan een beetje uitslapen, genieten van het mooie weer en tripjes maken in de omgeving. Hier volgt een verslag van een van die tripjes:
Vaak is het zo dat wanneer je omhoog gaat in de bergen je ook weer naar beneden moet om uit te komen op dezelfde plaats als waar je begonnen bent. Bekend met dit gegeven wilde ik echter niet twee keer dezelfde route lopen dus besloot ik een ander pad te nemen. Het paadje liep door lieve akkertjes en boomgaartjes. Na een stroompje te zijn overgestoken kwam ik bij een groot boos prikkeldraad hek. Na een tijdje het hek te hebben gevolgd kwam ik er achter dit ik me niet buiten het hek bevond maar er binnen. Ik begon nu toch wel een beetje m'n twijfels te krijgen maar al snel zag ik een bewaker, hij zag mij echter niet. Om deze man niet al te erg laten schrikken besloot ik voorzichtig zijn aandacht te trekken. Waar ik al bang voor was bleek waar, ik bevond me op militair terrein. De bewaker nam me mee naar een hoge baas die vroeg wat ik hier kwam doen en waar de rest was. Dat er geen 'rest' was kon hij maar moeilijk geloven. Maar door onnozel te blijven lachen en het het uiten van mijn paar woordjes Hindi 'Koi baat nahie?' (geen probleem?) kon ik gelukkig zonder problemen de poort uit lopen.
In mijn vorige verhaal heb ik verteld dat je hier ook kan skieen. Ik had verwacht dat dat nogal een dure onderneming zou zijn. Maar dat bleek mee te vallen. Per jeep gingen we omhoog. De groep bestond naast mijzelf uit een Engelse student, een Australische fysiotherapeut (altijd handig tijdens deze tripjes) en een Australische verslaggeefster van Al-Jazeera, net terug uit Irak met het laatste nieuws. Daarnaast bestond het gezelschap uit een Indiase gids, een Nepalese kok en twee Nepalese dragers. Na ongeveer 1,5 uur met de jeep konden we niet hoger en moesten we te voet verder. Uit het niets verschenen nog twee dragers zodat wij ieder alleen een klein rugzakje naar boven hoefden te sjouwen. De dragers (de naam zegt het al) droegen onze tassen, ski's en snowboards en het voer voor drie dagen naar boven. Het kamp bevond zich op ongeveer 3000m hoogte. Dit 0-sterren ski-ressort bestond uit drie tenten voorzien van dikke slaapzakken en isolatiematten, een kooktent en een opslagtent. Na een goede lunch ging het toch echt gebeuren. Met de ski's/snowboards op de rug en sneeuwschoenen onder (dit waren niet de 'tennisrackets' die ze in de Donald Duck dragen) gingen we naar boven. Na 2,5 uur door de sneeuw geploeterd te hebben zaten we op ongeveer 3600m hoogte. Op mijn vraag waar het rode vlaggetje voor was dat in de sneeuw stond kreeg ik als antwoord dat dat een herkenningsteken was voor de helicopter in geval van nood. Kijk, dat geeft een mens moed. Ik begon me al af te vragen hoe ik hier ooit levend naar beneden zou komen met m'n ene avond ski ervaring in Snowworld Landgraaf. De afdaling duurde dan ook bijna langer dan de weg naar boven. Maar eenmaal beneden was er een techniek die ik goed beheerste; hoe je fatsoenlijk weer recht op je ski's komt te staan als je voor de 100ste maal vlak voorover in de sneeuw ligt. Na een koude nacht in de sneeuw ben ik de volgende dag maar wat gaan oefenen in de buurt van het kamp. Dit ging zo goed dat ik dacht dat ik 's middags wel weer met de rest naar boven kon. De afdaling ging niet onaardig en met mijn gesterkte zelfvertrouwen dacht ik dat ik nog wel even verder dan het kamp kon skieen. De afdaling eindigde toen ik de sneeuwgrens had bereikt en ik gestrekt in de modder lag. Tijdens de laatste dag konden we 's ochtends nog skien maar 's middags was het tijd om naar beneden te gaan waar de jeep al op ons stond te wachten. Na drie dagen was ik terug in Manali met een ongelofelijk verbrande kop en een super mooie ervaring rijjker.
Donderdag ga ik terug naar Delhi (maar een ritje van 16 uur). Als het goed is hoop ik hier m'n visum voor Bangladesh op te halen om nog dezelfde dag door te reizen (per slaaptrein) naar Varanasi. Na hier een verfrissende duik (ahum) in de heilige rivier de Ganges te hebben genomen is het plan door te reizen naar Nepal.
Vaak is het zo dat wanneer je omhoog gaat in de bergen je ook weer naar beneden moet om uit te komen op dezelfde plaats als waar je begonnen bent. Bekend met dit gegeven wilde ik echter niet twee keer dezelfde route lopen dus besloot ik een ander pad te nemen. Het paadje liep door lieve akkertjes en boomgaartjes. Na een stroompje te zijn overgestoken kwam ik bij een groot boos prikkeldraad hek. Na een tijdje het hek te hebben gevolgd kwam ik er achter dit ik me niet buiten het hek bevond maar er binnen. Ik begon nu toch wel een beetje m'n twijfels te krijgen maar al snel zag ik een bewaker, hij zag mij echter niet. Om deze man niet al te erg laten schrikken besloot ik voorzichtig zijn aandacht te trekken. Waar ik al bang voor was bleek waar, ik bevond me op militair terrein. De bewaker nam me mee naar een hoge baas die vroeg wat ik hier kwam doen en waar de rest was. Dat er geen 'rest' was kon hij maar moeilijk geloven. Maar door onnozel te blijven lachen en het het uiten van mijn paar woordjes Hindi 'Koi baat nahie?' (geen probleem?) kon ik gelukkig zonder problemen de poort uit lopen.
In mijn vorige verhaal heb ik verteld dat je hier ook kan skieen. Ik had verwacht dat dat nogal een dure onderneming zou zijn. Maar dat bleek mee te vallen. Per jeep gingen we omhoog. De groep bestond naast mijzelf uit een Engelse student, een Australische fysiotherapeut (altijd handig tijdens deze tripjes) en een Australische verslaggeefster van Al-Jazeera, net terug uit Irak met het laatste nieuws. Daarnaast bestond het gezelschap uit een Indiase gids, een Nepalese kok en twee Nepalese dragers. Na ongeveer 1,5 uur met de jeep konden we niet hoger en moesten we te voet verder. Uit het niets verschenen nog twee dragers zodat wij ieder alleen een klein rugzakje naar boven hoefden te sjouwen. De dragers (de naam zegt het al) droegen onze tassen, ski's en snowboards en het voer voor drie dagen naar boven. Het kamp bevond zich op ongeveer 3000m hoogte. Dit 0-sterren ski-ressort bestond uit drie tenten voorzien van dikke slaapzakken en isolatiematten, een kooktent en een opslagtent. Na een goede lunch ging het toch echt gebeuren. Met de ski's/snowboards op de rug en sneeuwschoenen onder (dit waren niet de 'tennisrackets' die ze in de Donald Duck dragen) gingen we naar boven. Na 2,5 uur door de sneeuw geploeterd te hebben zaten we op ongeveer 3600m hoogte. Op mijn vraag waar het rode vlaggetje voor was dat in de sneeuw stond kreeg ik als antwoord dat dat een herkenningsteken was voor de helicopter in geval van nood. Kijk, dat geeft een mens moed. Ik begon me al af te vragen hoe ik hier ooit levend naar beneden zou komen met m'n ene avond ski ervaring in Snowworld Landgraaf. De afdaling duurde dan ook bijna langer dan de weg naar boven. Maar eenmaal beneden was er een techniek die ik goed beheerste; hoe je fatsoenlijk weer recht op je ski's komt te staan als je voor de 100ste maal vlak voorover in de sneeuw ligt. Na een koude nacht in de sneeuw ben ik de volgende dag maar wat gaan oefenen in de buurt van het kamp. Dit ging zo goed dat ik dacht dat ik 's middags wel weer met de rest naar boven kon. De afdaling ging niet onaardig en met mijn gesterkte zelfvertrouwen dacht ik dat ik nog wel even verder dan het kamp kon skieen. De afdaling eindigde toen ik de sneeuwgrens had bereikt en ik gestrekt in de modder lag. Tijdens de laatste dag konden we 's ochtends nog skien maar 's middags was het tijd om naar beneden te gaan waar de jeep al op ons stond te wachten. Na drie dagen was ik terug in Manali met een ongelofelijk verbrande kop en een super mooie ervaring rijjker.
Donderdag ga ik terug naar Delhi (maar een ritje van 16 uur). Als het goed is hoop ik hier m'n visum voor Bangladesh op te halen om nog dezelfde dag door te reizen (per slaaptrein) naar Varanasi. Na hier een verfrissende duik (ahum) in de heilige rivier de Ganges te hebben genomen is het plan door te reizen naar Nepal.
-
12 Mei 2009 - 11:39
Don Dekkers:
Hey Zuur,
Alles kids jonge?
Ik zie dat je je nog steeds vermaakt en dat je nog steeds de enige bent die zich in de meest ongemakkelijke situaties kan redden. Wat een advontuur weer om zomaar op een legerbasis in india terecht te komen. Voor het zelfde geld denken ze dat je met de Quadruplus helm een VN vredes macht bent. Of juist niet.
Veel plezier en succes op je mooie reis jonge.
ODM Michiel -
12 Mei 2009 - 12:04
Daan:
He Tjitte,
Klinkt weer als een mooi avontuur! T is maar goed dat je je Helm bij hebt met al ontmoetingen met de in uniform gestoke medemens.
Zuur op de ski's op de himalaya, wie had dat gedacht:D
Veel plezier nog kerel en pas op voor half verbrande lijken in de Ganges!
Groeten Daan -
12 Mei 2009 - 13:36
Tetris:
Ha ijsbeer,
Mooi verhaaltje weer zuur. Super om te zien waar je overal uithangt, zo kom je nog eens ergens. Dat noem ik nog eens grenzen verleggen!
Succes met de verdere reis en vakantie(tjes)
Groete,
Rob -
12 Mei 2009 - 14:20
Geja:
Hey Tjitte,
Ja hoor dat klinkt weer goed en doet een mens naar de zomer vakantie verlangen, het liefst zonder sneeuw natuurlijk :D.
Ik vraag me af hoe je in al die gebeurtenissen terecht komt, wel geniaal en natuurlikjk leuk om te vertellen.
Veel plezier op de rest van de trip.
x Geja -
12 Mei 2009 - 16:09
Boswachter:
Kerel!
jemig, dat is nog eens mooi kamperen! toch ben ik wel wat meer fan van de stoeltjesliften! Op een of andere manier ben jij altijd de gene die aan de verkeerde kant van het hek komt he? super gaaf!
Puut he! -
12 Mei 2009 - 16:46
Mark En Annemarie:
hahaha! Jij maakt echt van alles mee! Super!
Groetjes Mark en Annemarie -
12 Mei 2009 - 17:39
Bryan:
Mooi verhaal Tjitte, wat bezield je om daar, met 1 avond bier drinken in Landgraaf als ervaring de berg op te klimmen om daar lekker te gaan skiën? Geweldige verhalen waar ik echt even de tijd voor neem! Briljant kerel. Pas goed op, geniet ervan en zorg dat je goed thuis komt! -
12 Mei 2009 - 18:18
Gerdie:
oh tjitte ik ben echt jaloers op je mann..
maar hoe kom je altijd bij zulkde dingen?
voorzichtig he!
liefs Gerdie -
12 Mei 2009 - 20:14
Hoeks:
Ha Bonzo,
Mooi verhaal weer!!!
Zo te lezen kun je volgend jaar mee op skivakantie.
Succes met je verdere reis en ben benieuwd naar je volgende avontuur.
Oudoeweej Hoeks -
13 Mei 2009 - 09:58
Jolien:
Hey Tjitte,
toch raar om te lezen dat je de ene keer in de hitte zit en dan weer in de kou.
Ik blijf wel functioneren als telefooncentrale, haha
Heel veel plezier nog en geniet ervan!
Groetjes Jolien -
13 Mei 2009 - 13:07
De Witte:
Mooi verhaal! Blijven schrijven! -
18 Mei 2009 - 09:10
Loes Shanti Guesthou:
heeeeey Tjitte!!! Hehe we hebben je helemaal niet meer gezien! we gingen pas om vier uur slapen namelijk, twee films nog gekeken. En ik heb alle schaakspellen gewonnen :-) Hey hoe was je boottrip?? Veel fun op de rest van je reis en we kunnen elkaar volgen he?? loestwistedfairytale.blogspot.com!!
X loes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
