Broeierig Pakistan
Door: Tjitte
Blijf op de hoogte en volg Tjitte
01 April 2009 | Pakistan, Islamabad
Afgelopen dinsdag stond er een pittige etappe op het programma. Van Bam, Iran naar Quetta, Pakistan. Een rit van een kleine 1000km parallel aan de grens met Afganistan. 's Ochtends om 05.30 uur opgestaan om de bus te pakken. In het hostel adviseerden ze mij om rond 06.00 uur naar de snelweg te gaan en daar de eerste de beste bus aan te houden en vragen waar hij naar toe ging. Na ongeveer een kwartier kwam er een bus aan en deze ging inderdaad naar Zahedan, de laatste grote plaats voor de grens met Pakistan. Deze bus was 24 uur geleden vertrokken uit Teheran en bijna alle passagiers sliepen nog. De zweetvoetenlucht was niet te harden, lekker op de vroege ochtend. In Zahedan namen een Afgaan die ik in de bus ontmoet had en ik een taxi richting de grens. Er werd nog even overlegt met de plaatselijke politie of een escorte nodig was. Dit is meestal gebruikelijk wanneer je in dit gebied op eigen houtje reist, omdat het schijnt dat er in deze regio nogal veel drugssmokkelaars en Taliban actief zijn. Maar de Iraanse taxichauffeur, zijn Pakistaanse passagier en mijn Afgaanse vriend achten het niet nodig. Onderweg moesten we een paar keer stoppen voor zwaarbewapende checkpoints waar onze paspoorten werden gecontroleerd. De formalitieten aan de grens stelden geen drol voor. Ik had al een heel verhaal bedacht voor de verklaring voor mijn Quadruplus legerhelm maar de tas kon dicht blijven. Het Pakistaanse grensplaatsje Taftan wordt in de Lonely Planet omschreven als de 'hel op aarde' en ook andere reizigers hadden mij al gewaarschuwd dat het een schok zou zijn. Het was er warm, veel vliegen, veel troep, veel bedelaars en de mensen woonden er in krotten en het verkeer om de modderige wegen bestond hoofdzakelijk uit ezels en loslopende geiten. Iran is in vergelijking een Europees land maar dit deed meer Afrikaans aan. Mijn Afgaanse vriend vond al snel een bus richting Quetta, echter moesten we nog een paar uur wachten totdat de bus vol zat. De passagiers bestonden vooral uit bebaarde mannen met tulbanden (Taliban?) gekleed in wijde broeken en een soort oversized overhemden. Onder de passagiers bevonden zich ook een Italiaan en een ier. Gedrieen waren we de enige westerlingen. Tegen een uur of vier was de bus vol en vertrokken we. De eerste 300 km voerden door een rotsachtig woestijn gebied. De weg was tot nu toe erg goed, dit zou echter spoedig veranderen. Af en toe kwamen we een groot bord tegen met daarop de tekst 'Warning sandy area'. Vind je het gek dacht ik, we rijden midden in de woestijn. Niet veel later ging de bus vol in de ankers. De weg was half versperd door enorme bergen woestijnzand. Tegen het ondergaan van de zon werd er bij een kleine moskee midden in de woestijn gestopt omdat het tijd was voor het gebed. Iedereen maakte direct ook maar even van de gelegenheid gebruik om een plasje te plegen in het veld (lees woestijn). Dit moet een mooi gezicht zijn geweest want alle Pakistanen gingen op de hurken zitten, broek omlaag en oversized hemd een beetje omhoog, daar stonden we dan, de Ier, de Italiaan en ik, tussen alle hurkende Pakistanen, staand te urineren. Nadat we weer op weg waren gegaan werd de weg veel slechter. Het schijnt dat de Iraanse ingenieur die aangetrokken was om de weg aan te leggen, na 300 km is doodgeschoten. De volgende 300km kunnen het beste worden omschreven als een slecht verhard fietspad (die breedte had de weg), vol kuilen. Van slapen was dan ook geen sprake. Tegen 03.00 uur kwamen we aan in Quetta. Een moterriksja (de Italiaan blij want het was een Vespa) bracht ons westerlingen naar een hotel. De eerste twee waren dicht en de chauffeur werd een beetje zenuwachtig, hij bleef maar herhalen 'Quetta dangerous'. Bij het derde hotel was het raak en werd er open gedaan door een slaperige nachtwaker. Voor drie keer de normale prijs (1,65 euro pp pn) had hij nog wel drie bedjes vrij. De volgende dag kennis gemaakt met Zahir. Deze 19-jarige jongen helpt zijn vader met het maken van schoenen. Zahir werkt zes dagen in de week, dagen van 12 uur (!) en gaat op zondag naar school. Ondanks of misschien juist dankzij die ene dag spreekt hij ontzettend goed Engels. Het is wel confronterend om te zien dat wij in Europa alle kansen van de wereld krijgen en ze alleen maar hoefen waar te maken en dat zo'n intelligente jongen als Zahir door een gebrek aan geld of de juiste connecties (vaak synoniem aan elkaar hier) waarschijnlijk nooit verder dan de schoenenwerkplaats van z'n vader zal komen. Quetta is een erg stoffige stad midden in de woestijn. Op straat zie je erg veel ezels die allerlei overbeladen karretjes voort trekken. Ook is er erg veel politie op straat. Ze zijn niet bewapend met een lullig wapenstokje zoals in Nederland maar dragen, zonder uitzondering, allemaal een machine geweer. Dit zou je een veilig gevoel moeten geven maar dat doet het natuurlijk niet. Na drie dagen had ik Quetta wel gezien en daarbij ik voelde me er ook niet 100% op m'n gemak. De reis ging verder, per trein, richting Islamabad, de hoofdstad van Pakistan. Onderweg veranderde het landschap van een bergachtig woestijngebied naar een vlak en groen landbouwgebied. De geiten en kamelen maakten plaats voor de waterbuffels en zilverreigers. Onderweg moesten de ramen twee keer worden gesloten omdat kinderen met stenen naar de trein gooiden. In Nederland heb je idioten die blokken beton vanaf viaducten op auto's gooien dus ik werd er niet erg door geraakt ;). Geregeld kwamen andere passagiers even bij me zitten voor een korte conversatie. Twee vragen werden veel gesteld: of ik dacht dat alle Pakistanen terroristen waren? "Niet allemaal, sommigen", antwoordde ik. Mijn gevoel voor humor werd niet door iedereen begrepen/gewaadeerd. De tweede vraag was of ik ze kon helpen naar Europa te komen. Na 29 uur (!) rolden we het station van Rawalpindi binnen. Vanaf hier nam ik een taxi naar het 15 km verderop gelegen Islamabad. Islamabad is niet te vergelijken met Quetta. Tot 1947 behoorde Pakistan samen met India en Bangladesh tot Engeland. Na de onafhankelijkheid werd Karachi in het zuiden de hoofdstad van Pakistan. Dit bleek echter niet centraal genoeg te liggen dus werd in 1960 gestart met de bouw van een nieuwe hoofdstad, Islamabad. De stad is ruim en groen opgezet en iedere wijk heeft een code, die weer is opgedeeld in subwijkje met subcode's. Erg handig voor taxichauffeurs die geen Engels spreken en tijden naar je kaart staan te kijken terwijl ze hem ondersteboven houden zoals in Quetta :) . Twee vragen zullen jullie waarschijnlijk op de lippen branden;
1) Is het veilig?
Ondanks dat er bijna iedere dag aanslagen worden gepleegd in Pakistan functioneerd alles in het dagelijks leven nog prima. De meeste Pakistanen lijken zich er niet erg druk om te maken en het nieuws krijg ik dan ook te horen via CNN en internet. Ik blijf het nieuws goed volgen en voor iedere trip word ik ook geacht contact op te nemen met het Pakistaanse ministerie van tourisme op me op de hoogte te stellen van de actuele veiligheidssituatie van het te bezoeken gebied. De mensen zijn hier, net als in Iran, allemaal erg vriendelijk en gastvrij.
Het 'Broeierig' uit de titel van dit verhaal slaat dan ook meer op de tempratuur. Het is hier tussen de 25C en 30C en dan te bedenken dat het dragen van een korte broek hier bij wet verboden is.
2) En Zuur, beetje mooie vrouwen daar? (voor de heren onder de lezers dan)
Liepen de vrouwen in Iran nog met hoofddoeken of meer bedekkende chaddors over straat, hier lijken vrouwen geen deel uit te maken van het dagelijks leven en zie je ze ook bijna niet op straat. Om dus antwoord te geven op deze vraag; ik zou het niet weten.
Vanavond verlaat ik Islamabad om richting Gilgit in het noorden te gaan. Dit plaatsje ligt ongeveer 100 km met de grens van China en wordt omgeven door de uitlopers van de Himalaya. Bij helder weer is de K-2, de op een na hoogste berg van de wereld (ruim 8600 m hoog) vanaf hier te zien.
De groeten en tot het volgende bericht, In sha'Allah (als God het wil)
1) Is het veilig?
Ondanks dat er bijna iedere dag aanslagen worden gepleegd in Pakistan functioneerd alles in het dagelijks leven nog prima. De meeste Pakistanen lijken zich er niet erg druk om te maken en het nieuws krijg ik dan ook te horen via CNN en internet. Ik blijf het nieuws goed volgen en voor iedere trip word ik ook geacht contact op te nemen met het Pakistaanse ministerie van tourisme op me op de hoogte te stellen van de actuele veiligheidssituatie van het te bezoeken gebied. De mensen zijn hier, net als in Iran, allemaal erg vriendelijk en gastvrij.
Het 'Broeierig' uit de titel van dit verhaal slaat dan ook meer op de tempratuur. Het is hier tussen de 25C en 30C en dan te bedenken dat het dragen van een korte broek hier bij wet verboden is.
2) En Zuur, beetje mooie vrouwen daar? (voor de heren onder de lezers dan)
Liepen de vrouwen in Iran nog met hoofddoeken of meer bedekkende chaddors over straat, hier lijken vrouwen geen deel uit te maken van het dagelijks leven en zie je ze ook bijna niet op straat. Om dus antwoord te geven op deze vraag; ik zou het niet weten.
Vanavond verlaat ik Islamabad om richting Gilgit in het noorden te gaan. Dit plaatsje ligt ongeveer 100 km met de grens van China en wordt omgeven door de uitlopers van de Himalaya. Bij helder weer is de K-2, de op een na hoogste berg van de wereld (ruim 8600 m hoog) vanaf hier te zien.
De groeten en tot het volgende bericht, In sha'Allah (als God het wil)
-
01 April 2009 - 10:26
Paul V Loon:
Mooi verhaal weer Tjitte en als het spannend wordt zet je gewoon je helm op he.
groeten Paul -
01 April 2009 - 10:36
Twan:
Klinkt spannend allemaal. Leuk verhaal weer! Groeten in Gilgit!
Moi -
01 April 2009 - 10:59
Bauke:
Jonge,
Machtig stukje weer. En de K2 kan natuurlijk ook niet ontbreken in het rijtje van Caha, Sugarloaf en Knockboy. Veel plezier nog.
Groeten Bauke -
01 April 2009 - 11:13
Bert:
He Zuur klinkt weer als ee n 28 ste keuze vakantieland maar zeker leuk om een keer mee te maken...
Gr Bert -
01 April 2009 - 11:19
Michiel:
Zuur weer een machtig mooi verhaal om te lezen. Ik neem aan dat je de Daila lama in India ook even een bezoekje geeft. Geniet er van en de groeten. Michiel -
01 April 2009 - 13:14
Daan:
He Zuur,
Mooi uitgebreid verhaal joh! Is wel weer een ervaring. Mooi dat je van ons de benodigde veiligheidsatributen hebt mee gekregen :D
Groeten Daan
p.s ook de groet van Ridder -
01 April 2009 - 13:47
Gerdie:
Dacht gister (toen ik op je kamer was:P) nog wordt ook wel weer eens tijd voor een verhaal.
en hier wastie dan. ook een beste lange.
maar leuk om te lezen.
liefs Gerdie -
01 April 2009 - 14:05
De Witte:
Tjitte,
Mooi verhaal en leest makkelijk weg! Ga vooral zo door met schrijven. De 25 graden gaan we hier in ons kikkerlandje nog niet halen, maar vandaag let wel: 16 graden! Kortom ook hier niets te klagen. Hou je haaks!
Groeten De Witte -
01 April 2009 - 14:10
Nien:
Hai Tjitte!!
Ik verveelde me stierlijk op mijn werk dus was erg blij met je bericht! Leuk om te lezen, ook erg grappig allemaal. Lijkt me maar eng hoor, tussen die tulbanden...
Have fun nog daar!!
xx Nien -
01 April 2009 - 15:03
Maris:
Hoi ..mooi verhaal weer.Heb ervan genoten.Ga je de kilometers tellen als je thuis bent?Zal ongelooflijk veel zijn Te gek!!Pas goed op jezelf Groetjes -
01 April 2009 - 18:45
Douwe:
He voormalige buurman, jij bent wel ff op pad zeg! Ik zou zeggen: brood meenemen. Veel plezier nog en een behouden vaart. -
01 April 2009 - 19:19
Twan Van Den Boomen:
Hey Zuur,
Vergeleken bij jou avontuur is het mijn stage peanuts. Maar zo te horen bevalt het je wel en het is heel wat als ze jou daar "een beetje bang" krijgen:P
Gr. Twan -
01 April 2009 - 19:19
Jeannette Middel:
Hoeveel kilometers nog te gaan? Jeetje. Tjitte doe je een beetje voorzichtig en anders niet alleen een helm maar ook een kogelvrij vest.
Groet -
02 April 2009 - 06:14
Ben:
Hee Tjitte.
Je hebt indrukwekkende verhalen, misschien moet je maar schrijver worden ofzo. Mooi belevenissen, uitdaging. Hier gaat het prima,zit nog in Italie, 3 weken en dan bierdrinken in Den Bosch.
Geniet van je reis!!
groeten Ben. -
02 April 2009 - 07:39
Rieänne:
Heeej Tjitte,
Ik lees je verhalen altijd als er weer een mailtje binnen komt dat je een stuk hebt geschreven. Wat maak je veel mee. Leuk om je verhalen te lezen, zo reizen we een beetje met je mee. Succes met alles wat je nog gaat doen, goede reis en ik lees de verhalen op je site!!.
Liefs Rieänne -
02 April 2009 - 07:56
Laura F.:
Jezus Zuur, of moet ik zeggen Allah Zuur, wat zou ik jou ogen voor een dagje willen hebben. Volgens mij is het niet voor te stellen wat je daar allemaal ziet. Daar stelt onze trip door Zuid-Amerika volgens mij niks meer bij voor. Dat is al zo westers in vergelijking met wat ik, over al die bizare landen waar jij je begeeft, lees...
Volgens mij zou ik 7 kleuren str*nt sch**ten als iemand zenuwachtig tegen mij zegt dat het zo gevaarlijk is in de stad... Voor mij een enkele vlucht naar huis denk ik... (of naar Curacao ofzo...) Het is in elk geval een ervaring die niemand je nooit meer afneemt, en waarschijnlijk ook niet zo snel zou evenaren (zolang je geen levensmoe bent...)
Nou ben op je hoede en gebruik je helm waar nodig!
Groetjes van die Fransen -
02 April 2009 - 09:34
Eva:
Wie had dat toch gedacht 4 jaar geleden; onze Bonzo in Pakistan! Je verhalen klinken wel heel indrukwekkend! lijkt me toch wel een beetje eng hoor, toen ik in Israel, Egypte en Jordanie was merkte ik ook wel dat het daar allemaal minder erg en eng is dan ze op het nieuws hier vertellen, maar die landen die jij aandoet zijn nog wel iets heftiger lijkt mij! Wel super dat je dat nu allemaal in het echt kan ervaren! nog heeel veel plezier en doe voorzichtig! ga je nu ook naar China toe? dat is ook mooi joh!
x Eva alias E.T. -
02 April 2009 - 14:42
Willem K:
Hee Zuurtje!
Goede auteur ben je..prachtig verhaal. Hier in Nederland hebben we net een Afghanistan Top gehad. Volgens Pakistan komt het helemaal goed met de Taliban en z'n vriendjes.
Ben benieuwd naar je volgende verhaal.
Groeten Willem -
02 April 2009 - 18:37
Berber:
Hey Bonzo,
Als je ooit terugkomt kun je waarschijnlijk boeken schrijven over alles wat je hebt meegemaakt en mensen die je ontmoet hebt. Veel plezier en succes op weg naar China.
Groetjes ook van Bram -
02 April 2009 - 20:02
Geja:
Hey Tjitte,
Mooi verhaal, mis alleen de kermiswagens...haha. Heb je de k-2 al gezien? ben nieuwsgierig naar de belevenissen.
Heb Dana even bijgepraat,ze volgt je verhalen wel, maar snapte bar weinig van wat je schreef, haha. Je krijgt de groeten van d'r.
Doe t rustig an en kijk uit voor de geiten en ezels.
Groeten Geja
-
03 April 2009 - 15:10
Sipko En Ina Van Til:
Hey Tjitte,
Met veel plezier en bewondering lezen we je verhalen! Wat een belevenis zo'n reis..
Veel plezier nog de komende tijd maar kom wel heelhuids terug! Onze tuin moet natuurlijk nog wel gedaan worden als je weer terugbent. ;)
-
04 April 2009 - 09:13
Lotte & Stef:
Ha Tjitte!
Iran klinkt toch wel erg veilig en gemoedelijk vergeleken met Pakistan..wat een reis! We waren in eerste instantie niet van plan naar Bam te gaan, maar zijn samen met Barnaby (die Engelsman) toch gegaan en hebben bij Mr Akbar geslapen. Hij herinnerde je nog goed! Erg indrukwekkend fort ook. Zitten nu in Shiraz. Veel succes, blijven je verhalen volgen!
-
05 April 2009 - 13:29
Hoeks:
Ha Bonzo,
Als ik jou was zou ik snel naar een land gaan waar wel vrouwen over straat lopen!!!
Verders vind ik je goed bezig.
Oudoeweej Hoeks -
07 April 2009 - 11:37
Rinze:
Ha Zuurjeej!
Delicious verhaal weer!
Ik ben afgelopen week weer aangekomen in Nederland, donderskoud hier!
En weer wennen aan de aardappels na weken van rijst en maismeel:P
Ga je ook nog een beetje bergklimmen daar?
Vrijdag moet ik mijn artikelen voor het Futsal Marum-blad inleveren bij Woci.... Kan je mij nog even een (knip- en plak verhaaltje) sturen van je avonturen tot dusver?
lator!
Rinze
rinzeboonstra55@hotmail.com -
09 April 2009 - 11:49
Roelof Reinders :
Hallo Tjitte we hebben jou verslag gelezen en hebben de grote Bos atlas er bij en kunnen je mooi volgen.Het is wel spannend begrijpen we wel, maar je ziet veel.Pake en Beppe wensen je goede Paasdagen maar dat kennen ze daar niet denk ik. Tjitte wees voorzichtig en de hartelijke groeten van ons A Dieu . -
09 April 2009 - 14:44
Boon:
Zuur, ik wacht op je verslag! -
10 April 2009 - 06:12
@ Boon:
Is de dag al om?
Naast Zabian style kennen ze hier ook een soort van Pakistan style, geen stress ;) -
10 April 2009 - 06:12
@ Boon:
Is de dag al om?
Naast Zabian style kennen ze hier ook een soort van Pakistan style, geen stress ;) -
12 April 2009 - 12:28
Michelle Van Oort:
Heey Zuur,
Erg leuk om je verhalen te lezen. Ook mooi om te horen dat, ook al zit je tussen de terroristen, je gevoel van humor daar niet onder lijdt.
Tip voor 't broeierige weer: wijde broek en oversized overhemd misschien toch iets voor jou??
Groetjes! -
13 April 2009 - 15:35
Boswachter:
Hee kerel!
Je wou toch een half jaar of langer weg? of is het toch in 80 dagen de wereld rond? je hebt er het tempo lekker in! (misschien ook maar goed daar in die streek..) hebben jullie nog iets met pasen gedaan? :P
Tjoow!
-
25 April 2009 - 13:00
Roelof Reinders:
Hallo Tjitte is jou verjaardgscadootje al aangekomen ? Nou van harte gefeliciteerd met je 24ste verjaardag. We hebben weer heel wat interssante dingen van je gelezen. Wat mooi dat Irene er nu ook is , ja je kunt natuurlijk niet een half jaar zonder haar dat kunnen wij ons wel voorstellen. Beppe en Pake gaan volgende week 4 dagen naar Berlijn.Irene en Tjitte wij wensen jullie heel fijne dagen toe en wees voorzichtig, de hartelijke groeten van Pake en een dikke tút van Beppe, A Dieu.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
